Hiszpańskie wakacje

Uśmiechnęłam się bardzo szeroko, gdy zobaczyłam, jak nazywa się ta herbata. Jestem niezwykle ciekawa, czy ktoś, kto ją nam sprezentował, wiedział, że już kilkakrotnie podróżowaliśmy wspólnie do Hiszpanii? A może nawet już wiedział, że wybieramy się tam na podróż poślubną? Rok temu o tej porze spędzaliśmy cudowne wakacje na Teneryfie i nad tym naparem miło je sobie wspominam. Szczególnie, że dzisiaj po kilku pochmurnych i deszczowych dniach, wreszcie wyszło słońce!

W paczuszce Hiszpańskich wakacji znajdujemy kilka składników o niezwykle intensywnych kolorach. Niestety dokładny skład herbatki przepadł w czeluściach Internetu - wymienię to, co sama rozpoznałam, niestety istnieje szansa, że coś przeoczyłam. W każdym razie jestem pewna, że w suszu nie ma listków herbaty. To typowy napój owocowy. Dominuje hibiskus oraz płatki róży, bławatka i słonecznika. Sporo tu także owoców - kandyzowana papaja i ananas oraz kawałki jabłka, pomarańczy i czarnej porzeczki. Całość pachnie dość kwaskowato, gryząco.

Jak zwykle użyłam do zaparzenia takiej mieszanki wrzącej wody. Bezpośrednio po zalaniu napar jest szaro-granatowy. Warto przyjrzeć się, jak stopniowo nabiera rumieńców i staje się najpierw jasno, a potem ciemno różowy, a płatki kwiatów stopniowo się rozwijają. Wokół roztacza się przyjemny aromat kwaśnych owoców.

Jak smakuje? Niestety równie kwaskowato jak pachnie. Sam smak jest dość płaski, nijaki. Zauważyłam, że tak bywa z mieszankami z wielu składników, gdzie w zasadzie żaden nie dominuje i wszystkie się zlewają. Hiszpańskie wakacje sprawdzą się do przełamywania słodkich deserów.

*

A na koniec taka mała gwiazdka, haczyk, który sprawia, że w nazwie Hiszpańskie wakacje dla herbatki nie do końca wszystko gra (mimo tylu moich miłych skojarzeń). Otóż Hiszpanie praktycznie herbaty nie piją... W czasie moich kilku podróży do tego kraju przekonałam się, że herbata to tam dość egzotyczny, niecodzienny napój. W hotelach, które przyjmują turystów z całego świata przy śniadaniu owszem znajdziecie kilka torebek do zaparzania, ale podłej jakości i tylko herbatę czarną. W kuchennych szafkach rodowitych Hiszpanów próżno szukać jakiegokolwiek suszu... Lepiej ode mnie opowie Wam o tym Herbatniczek, której tekst (i całego bloga!) gorąco polecam.